I tu zaczyna się cała magia, gdzie do gry wchodzi wtedy sprężarka, i wykorzystanie kolejnego zjawiska z przyrody - im coś jest bardziej sprężone tym ma wyższą temperaturę.

Więc nasza sprężarka po prostu ściska czynnik chłodniczy, sprawia że ma on wyższe ciśnienie i jednocześnie wyższą temperaturę. I po takim ściśnięciu czynnik ma przykładowo 49°C, a to już jest temperatura którą można kaloryfery ogrzać. Tylko nie czynnik chłodniczy płynie do kaloryferów, a po drodze ma jeszcze jeden wymiennik i tam na wejściu czynnik chłodniczy, który ma 49°C spotyka się z wodą, która ma np. 41°C i oddaje jej to swoje ciepło, które przyniósł z zewnątrz. Woda z 41°C ogrzewa się do 45°C i z powrotem pędzi zanieść to ciepło do kaloryferów, a czynnik chłodniczy, który oddał przyniesione ciepło rozpręża się i wraca do swojej "niskotemperaturowej formy" w której miał temperaturę 0C i takim oto sposobem jest gotowy, żeby pozyskać kolejne dawki ciepła z zewnątrz.

Podczas pracy pompy ciepła ten proces dzieje się ciągle, cały czas z zewnątrz jest pozyskiwane ciepło i jednocześnie cały czas oddawane jest wewnątrz budynku. No dobra dobra, a co jak na zewnątrz będzie -5°C, to skąd weźmie to ciepło? Dalej z powietrza! Wypuści odpowiednio niższą temperaturę, np. -10°C i dalej będzie się ogrzewać od powietrza, bo przecież -5°C jest cieplejsze niż -10°C. A jak chcesz więcej niż 45°C na grzejniki? Nie ma problemu, ustawiasz w pompie ciepła ile i do tylu będzie grzała. Oczywiście w granicach rozsądku, najczęściej limitem urządzeń jest około 55/60°C.